Catatan Hati Seorang Rojali
Oleh: Umi Sakdiyah
Kenalin, nama gua Rojali, biasa dipanggil Jali. Gua anak Jakarta Asli. Kebetulan gua denger dari teman gua, kalau KBM ngadain audisi catatan hati seorang suami.
Bujug, dah! Kebetulan bangat! Gua emang udah lama pengen ngeluarin ntu unek-unek tentang bini gua, Surti nyang nyebelinnya kagak ketulungan. Untung aja nyak babenya udah kagak ada, kalo kagak, udah gua balikin tuh bocah! Beneran!
Ceritanya gini. Gua kan selama ini kerja keras, ya, kaki buat pale, pale buat kaki. Duitnya juga gua kasih semua ke dia (kecuali yang gua simpen buat makan di warung Padang, beli rokok sama beli koleksi batu akik). Tapi bini gua tuh borosnya setengah mati, kagak bisa nabung sama sekali. Tiap bulan pasti dah tuh bingung mo bayar cicilan rumah, bayar sekolahan anak, bayar listrik, bayar PAM. Coba kalo die bisa nabung, pan gua kagak pusing mikirin semua cicilan. Pokoknya gua paling benci sama sifat borosnya die. Kalau ditegur, pasti alesan mulu.
Gua juga paling sebel liat tampangnya yang kumel, kagak pernah pake baju bagus kayak ibu-ibu tetangga. Padahal gua tuh paling demen kalau liat bini pake baju bagus, dandan cantik sama bau wangi. Nah die nih, cuman dasteran, kalopun bedakan paling pake bedak bayi anak-anak. Terus baunya tuh, kagak ada wangi-wanginya. Tiap disuruh pake baju bagus sama dandan pasti ngelawan mulu. Bilangnya sih pengen hidup sederhana. Etdah... jago banget die ngeles.
Die juga kagak bisa ngurus bocah. Harusnya pan bocah ntu dipakein baju nyang cakep-cakep, biar keliatan keren kayak babenya. Padahal udah sering gua omelin ntu, suruh beliin baju di mall nyang cakep, nyang model-model. Tapi dasar bini kagak becus, ya kagak die jalanin.
Satu hal nyang paling gua benci. Tiap gua libur, pan gua paling demen molor. Namanya juga capek kerja semingguan. Eh, ada aja dia minta tolong. Nyang masukin galon lah, tabung gas lah, betulin kran, masang genteng nyang melorot lah. Harusnya pan dia ngarti tuh, jadi bini musti mandiri, musti bisa nglakuin semua sendiri. Biasanya juga kagak ada gua dia ngangkut galon sendiri. Eh, mentang-mentang lakinya libur jadi dimanpaatin mulu.
Gua juga sebel banget sama Surti. Dia kagak bisa ngurus rumah. Mosok genteng bocor, kran jebol, pintu rusak, tembok rontok, got mampet didiemin aje? Kagak dibetulin. Mosok gua yang suruh betulin? Gua pan capek seharian kerja cari duit buat anak bini makan.
Satu lagi nih nyang gua paling benci dari Surti. Dia kagak bisa masak. Pernah pas gua libur, gua minta dimasakin sop iga, dia kagak mau. Malah gua dimasakin sop ceker. Busyet dah... nyebelin banget kan?
Kemaren, sangking gua udah kagak tahan sama bini, kite adu mulut, dah. Gua udah kagak nahan sama kelakuan Surti.
"Lu itu pegemane, sih, Surti! Jadi bini kagak ada bener-benernye. Duit berape aje gua kasih kagak pernah nyisa, kurang aja, kagak bisa nabung. Suruh masak nyang enak kagak pernah mau, suruh beli baju nyang bagus-bagus kagak jalan, pigimane gua mau betah di rumah? Dasar bini kagak becus!!!"
"Oalah, Bang... Bang. Surti ki, yo, bingung tho, Bang. Abang kan ngasih Surti lima puluh ribu sehari, semua harus dibeli, semua harus dibayar, masih harus nabung juga. Wis, saiki Abang aja yang gantian jadi ibu rumah tangga, Surti mau pulang kampung wae, mau cuti!"
No comments:
Post a Comment